17 jaar is ze. Mijn jongste grappenmaker.
Afgelopen week was ik met haar in Spanje. Wat hebben we genoten. Van de luxe van vakantie, een tophotel, het strand, elke dag uit eten.
Ik had álles vast willen leggen. Overal en de hele dag foto’s van haar willen maken.
Zij wilde niet.
Terwijl de omstandigheden perfect waren. Ik had op een echte filmsterrenlokatie ligstoelen besproken. Met zo’n zwembad op een hoog dak, uitzicht over het strand.
Infinity-zwembad. Zo’n zwembad zonder rand en dat helemaal opgaat in de omgeving. Je weet wel.
Tess genoot. Ik dacht; dit gaat ze eindeloos fotograferen. En dan delen op Insta, en op al die andere plekken waar ze digitaal aanwezig is.
Tess niet. “Nee mam. Lekker boeien. Ik vind dat stom en overdreven. Laten we er gewoon zelf van genieten.”
Ik was verbaasd. (Als ik haar benen had, trok ik sowieso mijn bikini helemaal nooit meer uit.) Ik dacht dat ze zou doen wat iedereen doet; foto’s bewerken, muziekje eronder. Kijk ons leuk doen..
Niets van dat al. Wat ik deze vakantie wel ontdekte is dat ze op ‘be real’ zit. Elke dag krijg je dan een melding en moet je binnen twee minuten een foto maken. Zonder filter, dat is vals-spelen. Niets mooier gemaakt. Je bent waar je bent. En dat is het. En dat laat je dan je vrienden zien.
En zo kwam het dat we toch ineens samen op de foto gingen.
Onbedoeld kreeg ik een wijze les van haar.
Be real.
Echtheid.
En haar alsnog leren dat je tong uitsteken niet zo netjes is… ach.
Voor mij is zij.. het perfecte plaatje.
