Woooow, ik heb het gedaan… vanaf 1 juni ben ik nergens meer in loondienst.
Vanaf dat ik uitgestudeerd ben, heb ik altijd banen gehad. Meestal meerdere tegelijk. Werken = leuk. Werken = geld en dat is ook leuk. Want ik word blij van leuke dingen doen.
Maar wat heb ik altijd een hekel gehad aan ‘functioneringsgesprekken’. Dat dan een willekeurig iemand die dan toevallig je leidinggevende is (wat een belachelijk woord eigenlijk; je kunt alleen maar over jezelf leiding geven), iets over je gaat vinden. Geheel zijn of haar mening. Vanuit zijn perspectief. Zijn waarheid. Soms was ik het ermee eens, soms hield ik mijn mond, zijn of haar mening is altijd maar zo’n klein deel van wat is. Tien jaar lang nam ik zelf ook zulke functioneringsgesprekken af bij mensen. Wat voelde ik me dan belangrijk.
En nu. Nu word ik pas echt belangrijk. Voor mezelf.
Mijn bedrijf heeft me de afgelopen jaren zóveel opgeleverd. Zowel geld als andere hele leuke dingen.
Vanaf nu hoef ik niet te werken om leuke dingen te kunnen doen. Ik ga namelijk alleen nog maar dingen doen die ik leuk vind. Ik ga mijn licht laten schijnen. Aan de Haven.
