Wie denkt dat er tijdens truffelceremonies alleen maar verdriet en problemen gevoeld wordt, had gisteren eens moeten zien….
Een heel rij vrouwen met de slappe lach, krijg dat nog maar eens stil..
Gelukkig lukte dat Max wel. Met zijn handpam en gitaar. Wat een feesje om live muziek tijdens een ceremonie te hebben. Max werkt op doordeweekse dagen als arts, en ik maak een diepe buiging voor ons, omdat dat we de handen ineenslaan. Zodat allerlei vormen van gezondheidszorg steeds normaler en vertrouwd wordt.
Negen vrouwen waren er, met allemaal hun eigen verdriet, leven, slappe lach, zachtheid en nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig naar het leven, naar zichzelf en alles dat daarbij hoort.
En wat mij betreft hoeft dat nooit een toontje lager.
