Wie leraar is, is net zo goed leerling. Iedereen leert van iedereen.
Lieve Anita komt vanaf het allereerste uur bij Lichtjes aan de Haven. Doordat ze klant is, zou je kunnen denken dat ze iets komt nemen. Ze betaalt en krijgt hiervoor iets terug.
Maar tegelijkertijd is er oneindig veel meer dan dat. Anita geeft. Aan mij, aan de wereld.
Zoals hier op die berg. In Spanje tijdens de retraite. Ze geeft mij haar liefde, haar aandacht, haar zijn. We hadden net hiervoor een gesprek gehad een verdrietige gebeurtenis in ons leven. Over rouw en verlies. Natuurlijk hadden we in onze rol kunnen blijven. Ik in die van begeleider, zij in die van deelnemer.
Maar belangrijker dan welke rol ook, is de rol ‘mens-zijn’. Die staat iedereen. Niemand is verder dan een ander, dichtbij is zoveel mooier.
Een blik. Een moment van elkaar zien.
Lieve Anita. Met jou is er geen begin en geen eind. Alle bergen zijn al verzet. We lachen wat af. En fucken het loslaten. We zien de perfectie in de ander. Daarboven op die berg.
