Sta ik dan. Te lachen naar mijn 18-jarige dochter. We genieten samen van Lanzarote en ook een beetje van elkaar. (We moeten niet overdrijven he; zo leuk zijn moeders nou ook weer niet door de ogen van een puber).
We genieten van de prachtige ondergaande zon, waar we op getrakteerd worden na een dagje touren met een auto.
Ik besef zo vaak dat het niet mee zal vallen om mij als moeder te hebben. Een paar jaar geleden gooide ik het roer om. En daarmee ook die van haar.
Hoe leg je een (toen) 15-jarige meid uit dat je ons huis verkoopt, je baan opzegt. En nog niet precies weet wat je wel gaat doen. Ja; je hart volgen. Verstaan wat niet gezegd wordt. Alleen maar doen wat goed voelt.
Ik bedoel maar; het zou je moeder maar zijn die zulke uitspraken doet…
Wat zeg je eigenlijk tegen vriendinnen als ze je vragen wat voor werk je moeder doet?
Ze heeft de pest aan woorden als manifesteren, sessies, ceremonies, mediteren. Vanuit haar blikveld geef ik haar geen ongelijk.
Vandaag tijdens de lunch hadden we het erover hoeveel we weten van elkaar. 18-jarigen en 53-jarigen hebben nu eenmaal een verschillende leefwereld. En toen noemde ze me ineens een HOBBYHEKS.
En nu kan de vakantie -iniedergeval die van mij- niet meer stuk! 🤣
