Hier staan we dan. In haar droom. En inmiddels ook in die van mij.
In haar Zuid Afrika. En deze weken ook een beetje in die van mij.
Vorig jaar vertelde ze me over haar droom; ooit eens een retraite organiseren in Afrika. Tsja; en waarop wachten? Op volgend jaar? Op het moment dat je het durft? Op het moment dat je genoeg opleidingen hebt gevolgd? Wanneer is het beste moment om dromen te laten uitkomen? Ik weet het niet. Dus ik zei; zullen we gaan.
En dus… dus staan we vandaag op Cape Point, het zuidelijkste puntje van Afrika. Onze retraite is een feit. Acht leuke deelnemers zijn met ons mee. Of misschien is het woord deelnemers niet juiste. Deelgevers zijn het.
Mensen willen vaak van me weten hoe ik dat manifesteren doe. Nou ik kan je zeggen; je zult zelf actie moeten ondernemen. Je kunt manifesteren tot je een ons weegt, maar je zult moeten overleggen, plannen, doorzetten, bijsturen, proberen. Huilen, opstaan en weer doorgaan.
En dan op een dag… sta je op Cape Point. Met je armen omhoog. We dromen alweer over de volgende. Maar vandaag niet. Vandaag is vandaag.
Ook een keer meer met Lichtjes op Reis? Kijk hier of er buitenlandse retraites gepland staan. Met verbonden ademsessies, visualisaties, cacaoceremonie, wandelingen, meditaties, truffelceremonie enz.
