Ik ga op reis en ik neem mee….
Misschien wel de twee dapperste vrouwen die ik op dit moment ken.
Waarom ze dapper zijn? Ach; laat ik het zo zeggen; we hebben allemaal redenen om dingen niet te doen. En ze dan toch te doen. Bijvoorbeeld meegaan op een retraite naar Zuid Afrika. En zij doen dit. De één als kok, de ander als deelnemer. Nichtjes zijn het, maar bovenal vriendinnen. In goede en slechte tijden.
De ene dappere vrouw is mijn eigen bloedje. Mijn leukste oudste dochter Jackie. Zij is moeder van een peuter tweeling. De tropenjaren zeggen ze. Handenbinders. De belangrijkste reden om niet mee te gaan zijn misschien altijd wel je kinderen. Omdat je denkt dat ze niet zonder jou kunnen. Omdat anderen voor ze moeten zorgen als jij weg bent. En kan je dat wel vragen? Ja dus, dat kan.
De andere topper is mijn nichtje Joyce. Zij heeft best een goede reden om het leven zwaar te vinden. Ze verloor twee jaar geleden haar man. Net getrouwd en geheel onverwachts. Ik weet niet precies hoe ze het doet; maar laten we het erop houden dat ik, en velen met mij, een groot voorbeeld aan haar kunnen nemen. Zij geniet namelijk vooral van alles dat er wél is.
En ik… ik ben een geluksvogel. Om dit avontuur aan te gaan met mezelf. En met hun. De andere zes deelnemers komen een paar dagen later. Wij gaan ons voorbereiden. En voor mij is de reis nu al geslaagd.
