Soms kom je mensen tegen waarvan je denkt; Ja! Leuk!
Stefanie kwam ik tegen op een fantastische no-nonsense bruiloft. Zo eentje waarvan je ziet; als mensen ooit trouwen, dan alsjeblieft zo. (Met bonuskinderen, exen, iedereen erbij. Lekker buiten, de bruid zat zelfs met een biertje op het altaar). Maar goed…
Stefanie dus, fotograaf. Ik ontmoette haar daar.
Niet veel later benadert zij mij of ik misschien foto’s wil. Aan het werk bij Lichtjes aan de Haven.
Nou…. Liever niet. Want dan moet ik op de foto. Leuk lachen. Geen idee joh. En wat moet ik dan op de foto laten zetten? Mezelf? Onze ruimtes?
Dus ik mailde terug; liever niet. Dank voor het aanbod, maar nee.
Maar Stefanie nam geen genoegen met dit antwoord. En hield vol.
Nou ben ik er normaal niet van als mensen me stalken. Maar wat ik zeg; Stefanie is niet normaal. Die is leuk.
Dus… na nog twee aanhoudende mailtjes ging ik overstag.
En stond ik vorige week te lachen voor de camera. Gewoon omdat er vanalles te lachen viel. En het was ineens niet eng ofzo.
Ik had ook nog wat lieverds uitgenodigd die geheel vrijwillig op deze zondagochtend hun bed waren uitgekomen om als model te fungeren. Gewoon voor mij, om me te helpen.
Mijn lieve dochter Jackie was er ook bij en maakte foto’s van het fotomaken.
De resultaten zullen binnenkort ongetwijfeld hier-en-daar te zien zijn. De aanhouder wint Stefanie ;).
En ik win ook, met ongetwijfeld niet normaal mooie foto’s.
https://www.indigostories.nl/
