Inspiratie

Wie denkt dat er tijdens truffelceremonies alleen maar verdriet en problemen gevoeld wordt, had gisteren eens moeten zien…. Een heel rij vrouwen met de slappe lach, krijg dat nog maar eens stil..   Gelukkig lukte dat Max wel. Met zijn handpam en gitaar. Wat een feesje om live muziek tijdens een ceremonie te hebben. Max werkt op doordeweekse…

Zo, dat was schrikken… Politie aan de deur. Met zes man sterk. Drie politieagenten en drie handhavers. Heb ik van horen-zeggen. Ik was zelf niet thuis.   Een optreden waar ik met terugwerkende kracht de schrik zó van te pakken heb. Niet eens voor mezelf geloof ik, maar vooral voor wat-er-had-kunnen-gebeuren. Het blijkt toch dat ik ook maar…

“Er zijn slechts twee manieren om je leven te leven: doen alsof niets een wonder is, en doen alsof alles een wonder is.” Albert Einstein.     Eerlijk? Ik weet allemaal niet hoe het werkt. Ik ben geen Einstein en eigenwijs genoeg om zelfs hem tegen te spreken. Dus of ik in wonderen geloof? Geen idee.   Wat ik wel weet…

Soms kom je mensen tegen waarvan je denkt; Ja! Leuk! Stefanie kwam ik tegen op een fantastische no-nonsense bruiloft. Zo eentje waarvan je ziet; als mensen ooit trouwen, dan alsjeblieft zo. (Met bonuskinderen, exen, iedereen erbij. Lekker buiten, de bruid zat zelfs met een biertje op het altaar). Maar goed...   Stefanie dus, fotograaf. Ik ontmoette haar daar.   Niet…

Tijdens retraites krijg je vaak andere dingen dan waar je aan dacht. Of waarvoor je ging. Het zijn vaak de ‘bijzonderheden- buiten-het-programma-om’ die voor altijd in je herinnering zullen blijven. Ik merkte dat met de retraites waar ik zelf als deelnemer meeging, en nu ook met de retraites die ik zelf organiseer.     Dat is ook de…

Hier staan we dan. In haar droom. En inmiddels ook in die van mij. In haar Zuid Afrika. En deze weken ook een beetje in die van mij.   Vorig jaar vertelde ze me over haar droom; ooit eens een retraite organiseren in Afrika. Tsja; en waarop wachten? Op volgend jaar? Op het moment dat je het durft?…

Deelgever. Het is nog geen officieel Nederlands woord. We gebruiken allemaal het woord deelnemer. What’s in it for me.   De kerngedachte van ubuntu (Afrikaanse levensfilosofie) is dat je geeft aan het geheel waar je zelf ook onderdeel van bent.     Deelgever dus! Wat een prachtig woord. Tijdens onze retraite naar Zuid Afrika vertellen we erover. Dat we het sámen…

Ik ga op reis en ik neem mee….   Misschien wel de twee dapperste vrouwen die ik op dit moment ken.   Waarom ze dapper zijn? Ach; laat ik het zo zeggen; we hebben allemaal redenen om dingen niet te doen. En ze dan toch te doen. Bijvoorbeeld meegaan op een retraite naar Zuid Afrika. En zij doen dit.…

Soms is er koffie en cake.   Maar vandaag zijn er bloemen en lichtjes.   Want hoe neem je afscheid van een man die geen afscheid wilde? Die het zo anders wenste dan normaal. En wat is eigenlijk normaal?   Een aula? Toespraken? Een kist? Is dat normaal?   Hij wilde dat iniedergeval allemaal niet.   En toch… elk mens verdient het dat zijn leven…

It giet oan.   “Alles valt op z’n plek” zegt hij. En jaaaaaaa; als Egbert dat zegt, geloof me; dan ís dat zo.   Dus met gepaste trots. Of liever zeg ik; met onbeschrijflijk veel trots. Met een jubel stem. Met een schreeuw-het-van-de-daken, kan ik vandaag zeggen:   WE GAAN NAAR BRAZILIE.   Niet zomaar een land. Niet zo maar een vriend. Niet zomaar…