Soms is er koffie en cake.
Maar vandaag zijn er bloemen en lichtjes.
Want hoe neem je afscheid van een man die geen afscheid wilde? Die het zo anders wenste dan normaal. En wat is eigenlijk normaal?
Een aula? Toespraken? Een kist? Is dat normaal?
Hij wilde dat iniedergeval allemaal niet.
En toch… elk mens verdient het dat zijn leven herdacht en gevierd wordt. Dat er herinneringen gemaakt worden. En wauw; wát was het vandaag onverwachts mooi.
Er waren toespraken, tranen, moedige woorden, rauwe waarheden.
Geen koffie en cake. Het werd veel mooier dan dat. Vandaag herdachten we Andy Anders. Vader, opa, vriend. Op zijn manier, en daarmee de onze.
